ژانس آیشم مجری تور کنیا، تور نایروبی، مومباسا

به راهنمای فرهنگی کنیا خوش آمدید!

آمار و اطلاعات کشور کنیا

@val3

آژانس هواپیمایی آیشم مجری مستقیم تور کنیا، قیمت تور کنیا، تور کنیا ارزان، تور حیات وحش کنیا، تور طبیعت گردی کنیا، تور نایروبی، تور کنیاتخصص ماست.

مکان: آفریقای شرقی ، هم مرز با اقیانوس هند ، بین سومالی و تانزانیا.

پایتخت: نایروبی.

آب و هوا: از مناطق گرمسیری در امتداد ساحل تا مناطق خشک متفاوت است.

جمعیت: بیش از 51 میلیون نفر (تخمین زده شده - 2019.)

آرایش قومی: کیکووی 22٪ ، لوهیا 14٪ ، لو 13٪ ، کالنجین 12٪ ، کامبا 11٪ ، کیسی 6٪ ، مرو 6٪ ، سایر آفریقایی ها 15٪ ، غیر آفریقایی (آسیایی ، اروپایی وعربی) 1 ٪

مذاهب: پروتستان 45٪ ، کاتولیک رومی 33٪ ، مسلمان 10٪ ، اعتقادات بومی 10٪ ، 2٪ دیگر.

دولت: جمهوری

زبان مردم کنیا

@val3

کنیا کشوری چند زبانه است. اگرچه زبانهای رسمی سواحیلی و انگلیسی هستند ، اما در واقع 62 زبان دیگر در کشور صحبت می شود . این زبانها عمدتاً از زبانهای قبیله ای آفریقایی و همچنین اقلیت زبانهای خاورمیانه و آسیایی تشکیل شده است که توسط فرزندان مهاجران خارجی (به عنوان مثال عربی ، هندی و غیره) صحبت می شوند. زبانهای آفریقایی از سه خانواده مختلف زبانی - زبانهای بانتو (در مرکز و جنوب شرقی صحبت می شود) ، زبانهای نیلوتیک (در غرب) و زبانهای کوشیتی (در شمال شرقی) آمده است.

جامعه و فرهنگ کنیا

@val3

مردم کنیا

کنیا از نظر قومیتی کشوری همگن نیست.

آرایش کنیایی ها در درجه اول 13 گروه قومی با 27 گروه کوچکتر دیگر است.

اکثریت کنیایی ها به قبایل "بانتو" مانند کیکوو ، لوهیا و کامبا تعلق دارند.

همچنین قبایل 'Nilotic' مانند لو ، کالنجین ، ماسای و تورکانا وجود دارد.

مردم "هامیتی" شامل ترکانا ، رندیل و سامبورو هستند.

حدود 13٪ از جمعیت از نژاد غیر آفریقایی هستند ، یعنی هندی ، عرب و اروپایی

مذهب در کنیا

@val3

قانون اساسی کنیا آزادی مذهب را تضمین می کند. حدود نیمی از جمعیت مسیحی ، 10٪ مسلمان و اقلیت های کوچک هندو و سیک هستند. تعادل جمعیت پیرو اعتقادات سنتی آفریقایی ، غالباً آنیمیست یا زنده‌انگاری است. مسیحیان تمایل دارند در بخشهای غربی و مرکزی کشور متمرکز شوند در حالی که مسلمانان در مناطق ساحلی شرقی جمع می شوند. بیشتر کنیایی ها عقاید بومی را در یک آیین سنتی در هم می آمیزند.

جهت گیری گروهی در کنیا

کنیایی ها گروه گرا هستند تا فردگرا. "Harambee" ، (از واژه بانتو به معنی "کنار هم قرار گرفتن" است) رویکرد مردم به دیگران در زندگی را تعریف می کند. این مفهوم اساساً در مورد کمک متقابل ، تلاش متقابل ، مسئولیت متقابل و اعتماد به نفس جامعه است. این اصل در طول تاریخ توسط هر گروه قومی که ریشه در کشاورزی مشارکتی یا گله داری دارد ، اعمال می شود. حرامبی وقتی در زمان استقلال توسط جومو کنیاتا به عنوان راهی برای گردهم آوردن مردم مورد استفاده قرار گرفت ، طنین سیاسی بیشتری پیدا کرد.

نقش خانواده در کنیا

همانطور که از یک فرهنگ گروه محور انتظار میرود ، خانواده گسترده اساس ساختار اجتماعی است. این شامل نزدیکان هر دو طرف خانواده و همچنین دوستان نزدیک است. اغلب والدین شوهر وقتی پیرتر می شوند در خانواده هسته ای زندگی می کنند و دیگر نمی توانند از خود مراقبت کنند. هنگامی که افراد ازدواج می کنند ، به خانواده های خود می پیوندند ، بنابراین اطمینان پیدا میکنند که همیشه و در مواقع ضروری در یک گروه هستند.

اجداد کنیایی ها

@val3

مانند اکثر آفریقایی ها ، کنیایی ها نیز تأکید زیادی بر احترام به اجداد متوفی خود دارند. این خود پرستش نیاکان نیست ، بلکه اعتقادی بر این است که وقتی کسی روح خود را از دست می دهد ، زنده می ماند و باید آنرا تصدیق کرد. اعتقاد این است که فرد فقط زمانی کاملاً می میرد که اقوام دیگر آنها را به یاد نداشته باشند.

تصور می شود نیاکان شخص می توانند در وقایع زندگی تأثیر بگذارند ، زیرا آنها در وضعیت نامناسبی قرار دارند و از زندگی به خدا نزدیکترند. بنابراین ، ممکن است آنها به آنها پیشکشی دهند یا نام نوزادی را به نام یکی بگذارند تا روح او در کودک زندگی کند. اعتقاد بر این است که نشان دادن احترام نسبت به نیاکان روابط هماهنگ در خانواده ، خانواده بزرگ و طایفه یا قبیله را حفظ می کند.

آداب و رسوم مردم کنیا

رایج ترین نوع سلام و احوالپرسی ، دست دادن است.

هنگام سلام و احوالپرسی با کسی که با او رابطه شخصی دارید ، طولانی تر از احوال پرسی با یکی از آشنایان معمولی دست داده می شود.

دوستان نزدیک زن ممکن است به جای دست دادن ، روی هر گونه یک باربوسه بزنند و او را در آغوش بگیرند.

هنگام سلام و احوالپرسی از یک پیر یا شخص مسن تر ، در حالی که با هم دست می دهید ، مچ دست راست را بگیرید تا احترام بیشتری بگذارد.

مردان / زنان مسلمان همیشه با زنان / مردان دست نمی دهند.

رایج ترین تبریک "جامبو؟" ("حال شما چطور است؟") که معمولاً بلافاصله قبل از دست دادن گفته می شود.

بعد از دست دادن ، سوال کردن در مورد سلامتی ، خانواده ، تجارت و هر چیز دیگری که درباره آن شخص می دانید ، عادی است.

پرش یا عجله در روند احوال پرسی ، جز رفتارهای نامناسب است. به طور کلی افراد عنوان علمی ، شغلی یا شرافتمندانه و نام خانوادگی آنها را خطاب می کنند.

هنگامی که یک رابطه شخصی ایجاد شد ، ممکن است بتوانید یک شخص را با عنوان و نام ، نام کوچک یا نام مستعار او مورد خطاب قرار دهید. صبر کنید تا فرد کنیایی تشخیص دهد که دوستی شما به این سطح از صمیمیت رسیده است.

زنان بالای 21 سال اغلب "Mama" و مردان بالای 35 سال اغلب "Mzee" خطاب می شوند. کودکان معمولاً از بزرگسالان به عنوان خاله یا عمو یاد می کنند ، حتی اگر رابطه خانوادگی وجود نداشته باشد.

رسم هدیه دادن در کنیا

به طور کلی ، کنیایی ها برای رویدادهای مهم در زندگی یک فرد یا روزهای دارای اهمیت مذهبی ، هدیه می دهند.

هدیه لازم نیست گران باشد. در واقع هدایای عملی ترجیح داده می شوند. کنیا یک کشور فقیر است و هدیه چیزی است که فرد به طور کلی توانایی پرداخت آن را ندارد همیشه مورد استقبال است.

رسم است که در کریسمس هدیه های کوچک به خادمان تجارت و کارمندان خدمات بدهند.

اگر برای شام در خانه کنیا یی ها دعوت شده اید ، برای میزبان گل یا شیرینی همراه داشته باشید. در مناطق روستایی ، اهدای قند یا چای کاملاً رایج است.

هدیه ها باید به زیبایی بسته بندی شوند ، اگرچه هیچ منعی در مورد رنگ کاغذ وجود ندارد.

الکل به همراه نداشته باشید ، مگر اینکه بدانید میزبان شما نوشیدنی می نوشد.

هدایا باید فقط با استفاده از دست راست یا هر دو دست داده شود. هرگز از دست چپ استفاده نکنید.

آداب غذا خوردن در کنیا

@val3

رفتارهای غذا خوردن کنیایی ها نسبتاً رسمی است.

الگوی غذا خوری با توجه به قومیت ، موقعیت و موقعیت اقتصادی-اجتماعی میزبان بسیار متفاوت است.

بهترین اقدام رفتار رسمی است. وقتی تردید دارید ، ببینید دیگران چه کاری انجام می دهند و از آنها پیروی کنید.

به جز عملکردهای رسمی ، به طور کلی چیدمانی در جای نشستن وجود ندارد. با این حال ، ممکن است مکان ویژه ای برای پر افتخارترین مهمان وجود داشته باشد.

از مهمانان انتظار می رود قبل و بعد از غذا دستان خود را بشویند. در بعضی از خانه ها یک حوضچه شستشو روی میز آورده می شود. در این صورت ، دستان خود را روی حوضه نگه دارید در حالی که آب روی آنها ریخته می شود.

میهمان ارجمند معمولاً ابتدا پذیرایی می شود و پس از آن مردان ، کودکان و زنان پذیرایی می شوند.

خدمتکاران معمولاً وسایل پذیرایی را برای میهمانان منفرد میآورند.

غذا خوردن را شروع نکنید تا وقتی که غذا برای پیرترین فرد جمع سرو شد و شروع به خوردن کرد.

به طور کلی نوشیدنی ها با وعده های غذایی سرو نمی شوند زیرا کنیایی ها فکر می کنند خوردن و نوشیدن همزمان غیراخلاقی است. به طور کلی نوشیدنی در پایان غذا نوشیده می شود.

تمام کردن غذا و آنچه در بشقاب خود دارید را مودبانه می دانند ، اگرچه اجباری نیست.

آداب معاشرت کاری و تشریفات در کنیا

@val3

سبک ارتباطی

ارتباط مستقیم و صریح در کنیا امری عادی نیست. کنیایی ها همیشه سعی می کنند آنچه را که می گویند با ملاحظه شرایط باشند تا پیام به روشی مودبانه بیان شود. این به این نتیجه می رسد که بخواهیم از وجهه و رابطه افراد محافظت کنیم. اگر رابطه صمیمی باشد ، سبک ارتباط مستقیم تر می شود. برای روابط تازه تر و رسمی تر ، دیپلماسی از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود.

کنیایی ها در تلاش برای اجتناب از مشکل، غالباً از استعاره ، تشبیه و داستان برای بیان نکات در مکالماتشان استفاده می کنند. آنها از اظهارنظرهای صریح ناراحت میشوند. اگر در فرهنگ شما اظهار نظر مستقیم امری عادی است ، بهتر است در برخورد با کنیایی ها از این امر اجتناب کنید. همچنین این شما هستید که باید بین سطور را بخوانید و به منظور واقعی گوینده پی ببرید. با این حساب ، انتقاد باید در خلوت صورت گیرد و به روشی محتاطانه بیان شود.

کنیایی ها ممکن است هنگام صحبت برای تأکید اشاره کنند. صداهای بلند معمولاً فقط در هنگام اختلاف نظر در موقعیت های شغلی مورد استفاده قرار می گیرند ، اگرچه در مناطق روستایی ، صدای بلندتر صحبت کردن در این موارد عادی است. نشان دادن عصبانیت نشانه بی ثباتی ذهنی است. کنیایی ها به کنترل عاطفی خود افتخار می کنند و از دیگران نیز همین انتظار را دارند.

از آنجا که حفظ عزت و شرافت در درجه اول اهمیت است ، کنیایی ها ممکن است آنچه را که فکر می کنند پاسخ مورد انتظار است ، ارائه دهند نه اینکه چیزی بگویند که باعث خجالت فرد دیگر شود.

آنها غالباً کاری را انجام میدهند که مانع از ایجاد شرمساری شخص دیگرشود. آنها انتظار دارند كه همكاران و مافوق های آنان قبل از شروع يك بحث تجاري درباره احوال خانواده شان پرس و جو كنند.